نوگل مامان و بابا

در 4 ام آبان ماه سال 1393 ساعت9:30 شب خداوند گلی از باغ بهشت را به زندگیمان هدیه داد/ گلی پاک و زیبا. پاکتر از تمامی فرشته ها. زیبا تر از تمامی گل ها پارسا کوچولوی نازم مامان از 7 مهر ماه که برای چکاب همیشگی به مطب دکتر رفت متوجه شد که به علت کاهش مایع آمونیتیک باید بستری بشه. خدا برای هیچ مادری نخواد احساسی که اون موقع داشتم. تازه توی هفته 31 رفته بودم و دکتر بهم می گفت ممکنه بچه بخواد به دنیا بیاد. چقدر عاجزانه گریه کردم .چه دلهره ای داشتم . فکر تو کوچولوی نازم بودم که نکنه اتفاقی برات بیفته. اما خدا از همه مهربونتره   تا 4 آبان توی بیمارستان بستری بودم . طاقتم تموم شده بود بیشتر دلهره ای تو رو داشتم . دلم می خواست بیام...

عزیر دلم خیلی وقته نرسیدم بیام به وبلاگت سر بزنم. عذرخواهی میکنم . الان تو 3 ماهه هستی مامان جون/ مادر 1 ماه آخر رو تو بیمارستان بود و تو 1 ماه هم زودتر به دنیا اومدی / خیلی کوچولو بودی/ 2200 گرم با قد 45 سانتی متر. خدا تورا برامون نگه داشت بی جهت مایع آمونیتیک یا به اصطلاح آب دورت کم شده بود و تو خطر بودی ولی حالا تو بغلمی . خدا رو هزار بار شکر ...